ਗ਼ਜ਼ਲ 23 ਦਸੰਬਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ 23 ਦਸੰਬਰ
ਦੋ ਪੈੱਗ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਉੱਤੋਂ ਖਾਧੇ ਗਰਮ ਪਕੌੜੇ।
ਰੋਜ ਹੀ ਰਾਤੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੋਲੋਂ ਹੁੰਦੇ ਰਹੇ ਭਗੌੜੇ।
ਕੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਿੱਘ ਦੇਣਗੇ, ਉਹ ਗਫ਼ਲਤ ਦੇ ਮਾਰੇ,
ਸੁੱਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਜਾਂ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿੰਦੇ ਦੌੜੇ।
ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਬਿਨਾ ਸਭ ਹੋਰ ਨੇ ਇਸ਼ਕ ਫਜ਼ੂਲ ਹੀ ਹੁੰਦੇ,
ਏਸ ਅਮਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸਾਡੇ ਬੜੇ ਤਜੱਰਬੇ ਕੌੜੇ।
ਸੁੱਖ ਮਾਨਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਵੀ ਸਹਿਣਾ ਪੈਣਾ,
ਸੁੱਖ-ਦੁੱਖ ਦੋਵੇਂ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੇ ਉਹ ਵੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਜੌੜੇ।
ਮਜ਼ਹਬਾਂ, ਜਾਤਾਂ ਭਰਮ ਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਅੰਦਰ ਘਿਰ ਕੇ,
ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਰੋਜ ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਸੌੜੇ।
ਸਦਾ ਹੀ ਸੁੱਤੀਆਂ ਸੱਸੀਆਂ ਦੇ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਭੰਬੋਰ ਲੁਟੀਦੇ,
ਬੇਖਬਰ ਸੋਹਣੀ ਡੁੱਬਦੀ ਹੈ, ਤਰਕੇ ਕੱਚੇ ਤੌੜੇ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚਿੰਤਨ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਹੈ ਤੇ ਸਿਰਜਣ ਲਈ ਢਿੱਲੋਂ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਭੀੜੇ, ਪਰ ਦਰਵਾਜੇ ਬੜੇ ਹੀ ਚੌੜੇ।
ਗਜ਼ਲ-2
ਇਹੀਓ ਹਸ਼ਰ ਸੀ ਹੋਵਣਾ ਮੇਰੀ ਉਡੀਕ ਦਾ।
ਆਉਣਾ ਨਾ ਸੀ ਦਿਨ ਫਰਵਰੀ ਦੀ ਤੀਹ ਤਰੀਕ ਦਾ।
ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੋਰ ਰੁੱਖ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟਿਆ ਪੱਤਾ,
'ਗਦੀ ਹਵਾ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਜੇਕਰ ਨਾ ਚੀਕਦਾ।
ਭਾਵੇਂ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਡੂੰਘਾ ਹੈ ਤੇ ਅਥਾਹ,
ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਪਰ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ ਗਲਤ ਠੀਕ ਦਾ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਤੂੰ ਹੋ ਕੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ,
ਖੁਦ ਤੋਂ ਹਿਸਾਬ ਮੰਗ ਲੈ ਬੱਸ ਅੱਜ ਤੀਕ ਦਾ।
ਅੰਧ ਸ਼ਰਧਾ ਕੰਮ ਲੈਂਦੀ ਨਾ ਵਿਵੇਕ ਤੋਂ ਕਦੇ,
Ñਲੱਗਦਾ ਪਤਾ ਨਾ ਕਦੇ ਤਰਕ ਬਿਨਾ ਗਲਤ ਠੀਕ ਦਾ।
ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕਰਨ ਦਾ ਤਕਰਾਰ,
ਢਿੱਲੋਂ ਫਕੀਰ ਹੋ ਜੋ ਘਿਸੀ ਪਿਟੀ ਲੀਕ ਦਾ।
ਗ਼ਜ਼ਲ-3
ਮਹਿਕਦਾ ਊਣਾ ਸਰ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਤੈਥੋਂ ਗਿਆ ਨਾ ਜੇ ਤਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ ਮੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ,
ਜੇ ਸਾਵਣ ਛਮ ਛਮ ਵਰਿ•ਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਆਤਮ ਚਿੰਤਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ,
ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀ।
ਚਾਨਣੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਤੱਕ ਕੇ,
ਸੱਚੀਂਮੁੱਚੀਂ ਤੂੰ ਡਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਤੇਰੇ ਨੈਣੀਂ ਸੰਦਲੀ ਸੁਪਨਾ ਜੋ ਮੈਂ ਬੋਇਆ ਸੀ,
ਜਦ ਵੀ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਮਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਹਰ ਕੋਈ ਇੱਥੇ ਸਿਮਟਿਆ ਹੋਇਐ ਆਪਣੇ ਖੋਲ• ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਜੇ ਸੰਨਾਟਾ ਨਾ ਗਿਆ ਜਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਰੂਪੋਸ਼ ਕਾਤਿਲ ਇੱਥੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਇੱਥੇ ਫਿਰ ਵੀ,
ਜੇ ਢਿੱਲੋਂ ਦਾ ਨਾਂਅ ਧਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੀਂ।
ਗ਼ਜ਼ਲ-4
ਪਾਣੀ ਦੇ ਕਤਰੇ ਸਨ ਉਹ ਜੋ ਅੱਖੀਆਂ 'ਚੋਂ ਵਹਿ ਗਏ।
ਹੰਝੂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਤੜਪਦੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ।
ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਨਸਤਰ ਸਨ ਜੋ ਨਾ ਚੁਭੋਏ ਦੋਸਤਾਂ,
Êਰ ਅਸੀਂ ਵੀ ਸੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਸਹਿ ਗਏ।
ਲੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਾਲ ਮੁਫਤ ਹੋਣਾ ਸਮੇਂ ਦਾ ਬਣ ਧੁਰਾ,
ਇਹ ਮਹੀਨੇ, ਸਾਲ, ਘੰਟੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਤੋਂ ਲਹਿ ਗਏ।
ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਕੱਦਾਵਰ ਜੋ ਸਨ ਉਮੀਦਾਂ ਸੱਚੀਆਂ,
ਝੂਠੀਆਂ ਆਸਾਂ ਦੇ ਪਰ ਸਾਰੇ ਮੁਨਾਰੇ ਢਹਿ ਗਏ।
ਡੋਡੀ 'ਚੋਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਖਿੜਨਾ, ਮਹਿਕ ਵੰਡਣੀ ਹੱਸਦਿਆਂ,
ਇਹੀਓ ਜੀਵਨ ਹੈ ਬੱਸ ਫੁੱਲ ਮੁਰਝਾਉਣ ਲੱਗੇ ਕਹਿ ਗਏ।
ਉਨ•ਾਂ ਦਾ ਬੇਰੱਸ ਕਿੱਸਾ ਢਿੱਲੋਂ ਸੁਣਦਾ ਕੌਣ ਹੈ,
ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਿਹੜੇ ਵਹਿ ਗਏ।

22 12ਧਰਮੀ ਰਾਜਿਆ ,2010

22 12ਧਰਮੀ ਰਾਜਿਆ ,2010
ਧਰਮੀ ਰਾਜਿਆ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਚਲਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਜੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਅਸੀਂ ਮਾਸੂਮ ਪਰਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਜੰਗਲ ਆਦਮਖੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਸਤ ਹੋਰ ਨੇ ਹੁੰਦੇ ਫਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਹੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਜਿਵੇਂ ਕੰਧੋਲੀ ਕੱਚੀ ਉਪਰੋਂ ਖੁਰ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਜੇ ਹੋਤਾਂ ਲੁੱਟ ਖੜਿ•ਆ ਪੁਨੂੰ ਫਿਰ ਕਾਹਦਾ ਰੋਣਾ ਪਛਤਾਉਣਾ
ਸੁੱਤੀਆਂ ਸੱਸੀਆਂ ਦੇ ਲੁੱਟੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਭੰਬੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਉਸ ਵਕਤ ਫਿਰ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਮਸਤਕ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾ ਬਲ ਪੈਂਦੈ
ਜਦੋਂ ਬੁਝਾ ਜਾਂਦੇ ਸੱਭ ਦੀਪਕ ਝੱਖੜ ਨੇ ਮੂੰਹ ਜੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਚੁੱਪ, ਇਕੱਲ ਅਤੇ ਸੰਨਾਟਾ ਲੱਭਿਆਂ ਵੀ ਨਾ ਲੱਭਦਾ ਕਿਧਰੇ
ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ,ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸ਼ੋਰ ਹੀ, ਸ਼ੋਰ ਹੀ ,ਸ਼ੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਰਫ਼ਤਾਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੁਠੀ ਰੇਤ ਜਿਉਂ ਕਿਰਦੀ ਜਾਵੇ
ਢਿਲੋਂ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਲੋਕ ਬਦਲਦੇ ਨਾਲ ਸਮੇਂ ਦੇ ਤੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।****
***ਜੇ Àੇਦੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਹੁੰਦੇ
ਜਦੋਂ ਜਵਾਨੀ ਸੀ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਜੇ ਉਦੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਸਾਡੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਕਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਰੋਜ ਚਲਾਉਣੇ ਸੀ ਸ਼ਬਦਾ ਦੇ ਜਦ ਅਸੀਂ ਕਈ ਤਿੱਖੇ ਬਾਣ
ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਪਰਿੰਦੇ ਸਾਡੇ ਜਾਲ ਫਸ ਕੇ ਘਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਸੁਬ•ਾ ਸਵੇਰੇ ਇਸ਼ਰ 'ਚ ਰੰਗਿਆਂ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣੀ ਸੀ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਿਆਂ ਦੇ ਨੰਬਰ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਡਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਦੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਰਸ ਘੋਲਣਾ
ਸਾਡੇ ਚਿਹਰੇ ਹਰ ਵਕਤ ਹੀ ਵਕਤ ਹੀ ਯਾਰੋ ਬੜੇ ਸਮਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਉਂਜ ਤਾਂ ਸੀ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹੋਣਾ ਕਈ ਕੇਸ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ
ਕਿਸੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਬਣੇ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮਸਲੇ ਉਂਜ ਤਾਂ ਹੱਲ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ
ਪੈਸੇ ਧੇਲੇ ਪਖੋਂ ਵੀ ਪਰ ਉਲਝੇ ਕਈ ਅਹਿਮ ਮਸਾਇਲ ਹੁੰਦੇ ।
ਚਿੱਠੀਆਂ ਲਿਖ ਲਿਖ ਵਕਤ ਗਵਾਇਆ ਢਿਲੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਹੱਥ ਨਾ ਆਇਆ
ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਚਲਵੇਂ ਫੋਨ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਪੂਰੇ ਰਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਐ ਮੇਰੇ ਕਾਤਿਲ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਗੁਨਾਹ ਮੁਆਫ਼ ਸੱਭ।
ਮੈਂ ਭੁਲਾ ਚੁੱਕਾਂ ਜੋ ਸਨ ਆਪਣੇ ਇਖ਼ਤਲਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸਾਂ ਜਦ ਕੋਈ ਖਾਹਿਸ਼ ਨਾ ਸੀ
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਧੁੰਧਲਾ ਨਾ ਸੀ ਦਿਸਦੇ ਸੀ ਚਿਹਰੇ ਸਾਫ ਸੱਭ।
ਬਰਫ਼ ਵਾਂਗੂ ਠੰਡਕ ਜਿਹੀ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੋ ਕਦੇ
ਸਵਾਰਥੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ੱਚ ਉੱਡ ਗਏ ਬਣ ਕੇ ਭਾਫ ਸੱਭ।
ਆਪਣੇ ਕੱਦ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਲਈਆਂ
ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਆਸਾਨ ਰਾਹ ਖੜ• ਗਏ ਬਣ ਜਿਰਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕਰਦਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਕੱਲ• ਨਿਆਂ
ਉਂਜ ਲੋਕੀ ਦੂਜਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੰਗਦੇ ਨੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਢਿਲੋਂ ਕਾਬੂ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਮਨ ਦਾ ਘੋੜਾ ਹੀ ਅਥਰਾ
ਉਂਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਹੁੰਚਣਾ ਉਚੇਰਾ ਨੇ ਕੋਹਕਾਫ਼ ਸੱਭ।**
*****
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਹੈ ਬੂਹੇ ਤੇ ਆਣ ਢੁੱਕਾ
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਹੈ ਬੂਹੇ 'ਤੇ ਆਣ ਢੱਕਾ ਚੀਜਾਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਸੱਭੇ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ,ਬੇਕਾਰੀ,ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੀਆਂ ਉਵੇਂ ਹੀ ਨੇ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਕ੍ਰਿਕਟ, ਟੀ ਵੀ ਨੰਗੇਜ਼ ਤੇ ਰਾਮਨੌਮੀ ਭਗਵੀਂ ਚਾਦਰਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਢਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਇਹ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਵੀ ਸਿਆਸੀ ਰੌਲੇ ਚ ਹੀ ਰੁਲ ਜਾਣੀਆਂ ਵੇ।

****ਚੋਣਾ ਆ ਗਈਆਂ ਆ ਗਏ ਫੇਰ ਨੇਤਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਗੇ ਫੇਰ ਹੁਣ ਗੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਹੱਕ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਹੈ ਸਾਡੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਦੇਣ ਇਹ ਰੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਐਵੇਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਬੇਆਰਾਮ ਨਾ ਕਰ ਦੁੱਖ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਫੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਜੁੱਤੀ, ਪੱਗ, ਧੋਤੀ ਸਾਡੀ ਚੁੱਕ ਲੈ ਗਏ ਇਜ਼ਤ ਰਹਿਗੀ ਅਸਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਪਿਆਰੇ।
*****
ਸਬਜ਼ਬਾਗ ਨਾ ਹੋਣ ਜਿਸ ਧਰਤ ਉੱਤੇ ਉੁਥੇ ਬਣੇ ਪਰਧਾਨ ਅਰਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਆਵਾਰਾ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਮਰੀ ਪੰਚਾਇਤ ਦੇ ਪਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਡੰਗ ਮਾਰਨ ਦੀ ਹੀ ਜਾ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਉਹ ਜੂਨ ਬੰਦੇ ਦੀ ਵਿੱਚ ਭਰਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਜਿੱਥੇ ਗੱਡੀ ਦੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹੋਣ ਪਹੀਏ ਉਹ ਵਿਰਲੇ ਵਾਈਫ ਹਸਬੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
*********
****ਚਾਨਣ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਦਿਸਣ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚਾਹੀਦੀ ਜੋਤ ਹੋਣੀ।
ਚਾਹੀਦੀ ਹਰ ਵਕਤ ਜਿਗਿਆਸਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰੂਹ ਆਦਮੀ ਦੀ ਓਤਪੋਤ ਹੋਣੀ।
ਜਿਗਿਆਸਾ ਲਈ ਵੀ ਹੁੰਗਾਰਿਆਂ ਦੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੱਸਮੁੱਖ ਲੜੀ ਸਰੋਤ ਹੋਣੀ।
ਝਰਨੇ ਵਾਂਗ ਵਹਿੰਦੇ ਫਿਰ ਗਿਆਨ ਅੰਦਰ, ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖੜੋਤ ਹੋਣੀ।*
>****
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੀ ਬਣਕੇ ਐਮ ਐਲ ਏ ਜਿਹੜਾ ਬਣ ਗਿਆ ਵੱਡਾ ਵਜ਼ੀਰ ਹੋਵੇ।
ਉਸ ਬੰਦੇ ਦਾ ਫਿਰ ਹੀ ਦਿਮਾਗ ਜਾਂਦਾ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜਾ ਅਮੀਰ ਹੋਵੇ।
ਭਾਈ ਲਾਲੋਆਂ ਚੋਂ ਉਹਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕ ਆਉਂਦਾ ਜੀਹਦਾ ਭਾਗੋਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀਰ ਹੋਵੇ।
ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਦਿਸੇ ਨਾ ਜੱਗ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਜੀਹਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਅਖੀਰ ਹੋਵੇ।***
*****
ਜਿਹੜੇ ਬੰਦੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਨੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਪਿਆਰੇ।
ਮਾਨਣ ਲਈ ਹੈ ਹਰ ਪਲ ਿਜ਼ੰਦਗੀ ਦਾ ਖ਼ੀਵਾ ਹੋਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਨੱਚ ਪਿਆਰੇ।
ਲੁੱਟਣ ਲਈ ਬੈਠੇ ਥਾਂ ਥਾਂ ਸਾਧ , ਨੇਤਾ ਨਿਡਰ ਹੋਕੇ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਪਿਆਰੇ।
ਜੱਗ ਰਚਨਾ ਭੋਰਾ ਭਰ ਵੀ ਝੂਠ ਹੈ ਨੀ ਦਿਸੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਰਾ ਜੋ ਸੱਚ ਪਿਆਰੇ।
****
ਜਿਹੜੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਅੰਤਹਕਰਨ ਵਿਚੋਂ ਲਾਲਚ ਸੁਰਗ ਦਾ,ਨਰਕ ਦਾ ਡਰ ਨਿਕਲੇ।
Îਮੱਥਾ ਟੇਕੇ ਨਾ ਜੋ ਲਾਈਲੱਗ ਬਣਕੇ ਇੱਥੇ ਸਮਝਦਾਰ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਨਰ ਨਿਕਲੇ।
ਦਾਅਵਾ ਘਰ ਵਸਾਉਣ ਦਾ ਸਾਧ ਕਰਦੇ ਜਿਹੜੇ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹੀ ਘਰ ਨਿਕਲੇ।
ਉਹ ਆਦਮੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਕਦੇ ਹਾਰਦਾ ਨਾ ਜੀਹਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਾ ਕਦੇ ਹਰ ਹਰ ਨਿਕਲੇ।
*****
੍ਰਬੰਦਾ ਬੇਮੁਖ ਹੋਕੇ ਕਾਮ ਤੋਂ ਹੋਏ ਬੁੱਢਾ ਕਾਮ ਰੱਖਦਾ ਸਦਾ ਜਵਾਨ ਬੇਲੀ।
ਬਿਨਾ ਕਾਮ ਤੋਂ ਉਤਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਾਮ ਜੱਗ ਦਾ ਹੈ ਭਗਵਾਨ ਬੇਲੀ।
ਲਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਹੀ ਬਖਸ਼ਦੇ ਫੁਰਤੀ ਕਰਨ ਤਨ ਦਾ ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਨ ਬੇਲੀ।
ਸੰਜਮ ,ਸਹਿਜ ਜੇ ਕਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਵੇ ਹੁੰਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨੁਕਸਾਨ ਬੇਲੀ।
******
ਬਹੁਸੰਮਤੀ ਆਲਸੀ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਜਿਹੜੇ ਕਿਸਮਤਾਂ ਦੇ ਰੋਣੇ ਰੋਣ ਇੱਥੇ।
ਰੋਸੇ ਘੋਸਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲੀ ਬਹੁਤ ਫਿਰਦੇ ਬੀਜ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਥੋੜ•ੇ ਹੀ ਬੋਣ ਇੱਥੇ।
ਲਾਈਲੱਗ, ਫਕੀਰ ਲਕੀਰ ਦੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਬੋਦੀਆਂ ਰੂੜੀਆਂ ਹੀ ਢੋਣ ਇੱਥੇ।
ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ, ਪੁਰੋਹਿਤ ਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਕਾਰਨ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਇਹੀ ਤਿਕੋਨ ਇੱਥੇ।
****
ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਿੱਧਾ ਸਪਾਟ ਰਸਤਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਇਹ ਵਿੰਗ ਵਲਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਉਤੇ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆਸਰਾ ਨੇ ਉਹੀਓ ਨਿਥਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਸੂਝਵਾਨਾ ਦੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਤਲਾਸ਼ ਕੀਤੀ ਮੇਲਾ ਲੱਗਿਆ ਦੇਖਿਆ ਹਰ ਥਾਂ ਝਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਕਿਸੇ ਲਈ ਉਹ ਧੁੱਪਾਂ ਨਹੀਂ ਸਿਰਜ ਸਕਦੇ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇਰਹਿਣ ਜਿਹੜੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਦਾ









Converted from Satluj to

ਗ਼ਜ਼ਲ
ਧਰਮੀ ਰਾਜਿਆ 22 12 ,2010
ਧਰਮੀ ਰਾਜਿਆ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਚਲਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਜੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਅਸੀਂ ਮਾਸੂਮ ਪਰਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਜੰਗਲ ਆਦਮਖੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਸਤ ਹੋਰ ਨੇ ਹੁੰਦੇ ਫਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਹੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਜਿਵੇਂ ਕੰਧੋਲੀ ਕੱਚੀ ਉਪਰੋਂ ਖੁਰ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਜੇ ਹੋਤਾਂ ਲੁੱਟ ਖੜਿ•ਆ ਪੁਨੂੰ ਫਿਰ ਕਾਹਦਾ ਰੋਣਾ ਪਛਤਾਉਣਾ
ਸੁੱਤੀਆਂ ਸੱਸੀਆਂ ਦੇ ਲੁੱਟੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਭੰਬੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਉਸ ਵਕਤ ਫਿਰ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਮਸਤਕ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾ ਬਲ ਪੈਂਦੈ
ਜਦੋਂ ਬੁਝਾ ਜਾਂਦੇ ਸੱਭ ਦੀਪਕ ਝੱਖੜ ਨੇ ਮੂੰਹ ਜੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਚੁੱਪ, ਇਕੱਲ ਅਤੇ ਸੰਨਾਟਾ ਲੱਭਿਆਂ ਵੀ ਨਾ ਲੱਭਦਾ ਕਿਧਰੇ
ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ,ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸ਼ੋਰ ਹੀ, ਸ਼ੋਰ ਹੀ ,ਸ਼ੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।
ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਰਫ਼ਤਾਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੁਠੀ ਰੇਤ ਜਿਉਂ ਕਿਰਦੀ ਜਾਵੇ
ਢਿਲੋਂ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਲੋਕ ਬਦਲਦੇ ਨਾਲ ਸਮੇਂ ਦੇ ਤੋਰ ਹੈ ਅਕਸਰ।****
***ਜੇ Àੇਦੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਹੁੰਦੇ
ਜਦੋਂ ਜਵਾਨੀ ਸੀ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਜੇ ਉਦੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਸਾਡੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਕਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਰੋਜ ਚਲਾਉਣੇ ਸੀ ਸ਼ਬਦਾ ਦੇ ਜਦ ਅਸੀਂ ਕਈ ਤਿੱਖੇ ਬਾਣ
ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਪਰਿੰਦੇ ਸਾਡੇ ਜਾਲ ਫਸ ਕੇ ਘਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਸੁਬ•ਾ ਸਵੇਰੇ ਇਸ਼ਰ 'ਚ ਰੰਗਿਆਂ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣੀ ਸੀ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਿਆਂ ਦੇ ਨੰਬਰ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਡਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਦੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਰਸ ਘੋਲਣਾ
ਸਾਡੇ ਚਿਹਰੇ ਹਰ ਵਕਤ ਹੀ ਵਕਤ ਹੀ ਯਾਰੋ ਬੜੇ ਸਮਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਉਂਜ ਤਾਂ ਸੀ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹੋਣਾ ਕਈ ਕੇਸ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ
ਕਿਸੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਬਣੇ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮਸਲੇ ਉਂਜ ਤਾਂ ਹੱਲ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ
ਪੈਸੇ ਧੇਲੇ ਪਖੋਂ ਵੀ ਪਰ ਉਲਝੇ ਕਈ ਅਹਿਮ ਮਸਾਇਲ ਹੁੰਦੇ ।
ਚਿੱਠੀਆਂ ਲਿਖ ਲਿਖ ਵਕਤ ਗਵਾਇਆ ਢਿਲੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਹੱਥ ਨਾ ਆਇਆ
ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਚਲਵੇਂ ਫੋਨ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਪੂਰੇ ਰਾਇਲ ਹੁੰਦੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਐ ਮੇਰੇ ਕਾਤਿਲ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਗੁਨਾਹ ਮੁਆਫ਼ ਸੱਭ।
ਮੈਂ ਭੁਲਾ ਚੁੱਕਾਂ ਜੋ ਸਨ ਆਪਣੇ ਇਖ਼ਤਲਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸਾਂ ਜਦ ਕੋਈ ਖਾਹਿਸ਼ ਨਾ ਸੀ
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਧੁੰਧਲਾ ਨਾ ਸੀ ਦਿਸਦੇ ਸੀ ਚਿਹਰੇ ਸਾਫ ਸੱਭ।
ਬਰਫ਼ ਵਾਂਗੂ ਠੰਡਕ ਜਿਹੀ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੋ ਕਦੇ
ਸਵਾਰਥੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ੱਚ ਉੱਡ ਗਏ ਬਣ ਕੇ ਭਾਫ ਸੱਭ।
ਆਪਣੇ ਕੱਦ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਲਈਆਂ
ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਆਸਾਨ ਰਾਹ ਖੜ• ਗਏ ਬਣ ਜਿਰਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕਰਦਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਕੱਲ• ਨਿਆਂ
ਉਂਜ ਲੋਕੀ ਦੂਜਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੰਗਦੇ ਨੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਸੱਭ।
ਢਿਲੋਂ ਕਾਬੂ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਮਨ ਦਾ ਘੋੜਾ ਹੀ ਅਥਰਾ
ਉਂਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਹੁੰਚਣਾ ਉਚੇਰਾ ਨੇ ਕੋਹਕਾਫ਼ ਸੱਭ।**
*****
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਹੈ ਬੂਹੇ ਤੇ ਆਣ ਢੁੱਕਾ
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਹੈ ਬੂਹੇ 'ਤੇ ਆਣ ਢੱਕਾ ਚੀਜਾਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਸੱਭੇ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ,ਬੇਕਾਰੀ,ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੀਆਂ ਉਵੇਂ ਹੀ ਨੇ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਕ੍ਰਿਕਟ, ਟੀ ਵੀ ਨੰਗੇਜ਼ ਤੇ ਰਾਮਨੌਮੀ ਭਗਵੀਂ ਚਾਦਰਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਢਾਣੀਆਂ ਵੇ।
ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਇਹ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਵੀ ਸਿਆਸੀ ਰੌਲੇ ਚ ਹੀ ਰੁਲ ਜਾਣੀਆਂ ਵੇ।

****ਚੋਣਾ ਆ ਗਈਆਂ ਆ ਗਏ ਫੇਰ ਨੇਤਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਗੇ ਫੇਰ ਹੁਣ ਗੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਹੱਕ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਹੈ ਸਾਡੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਦੇਣ ਇਹ ਰੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਐਵੇਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਬੇਆਰਾਮ ਨਾ ਕਰ ਦੁੱਖ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਫੋਲ ਪਿਆਰੇ।
ਜੁੱਤੀ, ਪੱਗ, ਧੋਤੀ ਸਾਡੀ ਚੁੱਕ ਲੈ ਗਏ ਇਜ਼ਤ ਰਹਿਗੀ ਅਸਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਪਿਆਰੇ।
*****
ਸਬਜ਼ਬਾਗ ਨਾ ਹੋਣ ਜਿਸ ਧਰਤ ਉੱਤੇ ਉੁਥੇ ਬਣੇ ਪਰਧਾਨ ਅਰਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਆਵਾਰਾ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਮਰੀ ਪੰਚਾਇਤ ਦੇ ਪਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਡੰਗ ਮਾਰਨ ਦੀ ਹੀ ਜਾ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਉਹ ਜੂਨ ਬੰਦੇ ਦੀ ਵਿੱਚ ਭਰਿੰਡ ਹੁੰਦੇ।
ਜਿੱਥੇ ਗੱਡੀ ਦੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹੋਣ ਪਹੀਏ ਉਹ ਵਿਰਲੇ ਵਾਈਫ ਹਸਬੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
*********
****ਚਾਨਣ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਦਿਸਣ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚਾਹੀਦੀ ਜੋਤ ਹੋਣੀ।
ਚਾਹੀਦੀ ਹਰ ਵਕਤ ਜਿਗਿਆਸਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰੂਹ ਆਦਮੀ ਦੀ ਓਤਪੋਤ ਹੋਣੀ।
ਜਿਗਿਆਸਾ ਲਈ ਵੀ ਹੁੰਗਾਰਿਆਂ ਦੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੱਸਮੁੱਖ ਲੜੀ ਸਰੋਤ ਹੋਣੀ।
ਝਰਨੇ ਵਾਂਗ ਵਹਿੰਦੇ ਫਿਰ ਗਿਆਨ ਅੰਦਰ, ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖੜੋਤ ਹੋਣੀ।*
>****
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੀ ਬਣਕੇ ਐਮ ਐਲ ਏ ਜਿਹੜਾ ਬਣ ਗਿਆ ਵੱਡਾ ਵਜ਼ੀਰ ਹੋਵੇ।
ਉਸ ਬੰਦੇ ਦਾ ਫਿਰ ਹੀ ਦਿਮਾਗ ਜਾਂਦਾ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜਾ ਅਮੀਰ ਹੋਵੇ।
ਭਾਈ ਲਾਲੋਆਂ ਚੋਂ ਉਹਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕ ਆਉਂਦਾ ਜੀਹਦਾ ਭਾਗੋਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀਰ ਹੋਵੇ।
ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਦਿਸੇ ਨਾ ਜੱਗ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਜੀਹਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਅਖੀਰ ਹੋਵੇ।***
*****
ਜਿਹੜੇ ਬੰਦੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਨੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਪਿਆਰੇ।
ਮਾਨਣ ਲਈ ਹੈ ਹਰ ਪਲ ਿਜ਼ੰਦਗੀ ਦਾ ਖ਼ੀਵਾ ਹੋਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਨੱਚ ਪਿਆਰੇ।
ਲੁੱਟਣ ਲਈ ਬੈਠੇ ਥਾਂ ਥਾਂ ਸਾਧ , ਨੇਤਾ ਨਿਡਰ ਹੋਕੇ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਪਿਆਰੇ।
ਜੱਗ ਰਚਨਾ ਭੋਰਾ ਭਰ ਵੀ ਝੂਠ ਹੈ ਨੀ ਦਿਸੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਰਾ ਜੋ ਸੱਚ ਪਿਆਰੇ।
****
ਜਿਹੜੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਅੰਤਹਕਰਨ ਵਿਚੋਂ ਲਾਲਚ ਸੁਰਗ ਦਾ,ਨਰਕ ਦਾ ਡਰ ਨਿਕਲੇ।
Îਮੱਥਾ ਟੇਕੇ ਨਾ ਜੋ ਲਾਈਲੱਗ ਬਣਕੇ ਇੱਥੇ ਸਮਝਦਾਰ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਨਰ ਨਿਕਲੇ।
ਦਾਅਵਾ ਘਰ ਵਸਾਉਣ ਦਾ ਸਾਧ ਕਰਦੇ ਜਿਹੜੇ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹੀ ਘਰ ਨਿਕਲੇ।
ਉਹ ਆਦਮੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਕਦੇ ਹਾਰਦਾ ਨਾ ਜੀਹਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਾ ਕਦੇ ਹਰ ਹਰ ਨਿਕਲੇ।
*****
੍ਰਬੰਦਾ ਬੇਮੁਖ ਹੋਕੇ ਕਾਮ ਤੋਂ ਹੋਏ ਬੁੱਢਾ ਕਾਮ ਰੱਖਦਾ ਸਦਾ ਜਵਾਨ ਬੇਲੀ।
ਬਿਨਾ ਕਾਮ ਤੋਂ ਉਤਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਾਮ ਜੱਗ ਦਾ ਹੈ ਭਗਵਾਨ ਬੇਲੀ।
ਲਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਹੀ ਬਖਸ਼ਦੇ ਫੁਰਤੀ ਕਰਨ ਤਨ ਦਾ ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਨ ਬੇਲੀ।
ਸੰਜਮ ,ਸਹਿਜ ਜੇ ਕਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਵੇ ਹੁੰਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨੁਕਸਾਨ ਬੇਲੀ।
******
ਬਹੁਸੰਮਤੀ ਆਲਸੀ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਜਿਹੜੇ ਕਿਸਮਤਾਂ ਦੇ ਰੋਣੇ ਰੋਣ ਇੱਥੇ।
ਰੋਸੇ ਘੋਸਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲੀ ਬਹੁਤ ਫਿਰਦੇ ਬੀਜ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਥੋੜ•ੇ ਹੀ ਬੋਣ ਇੱਥੇ।
ਲਾਈਲੱਗ, ਫਕੀਰ ਲਕੀਰ ਦੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਬੋਦੀਆਂ ਰੂੜੀਆਂ ਹੀ ਢੋਣ ਇੱਥੇ।
ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ, ਪੁਰੋਹਿਤ ਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਕਾਰਨ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਇਹੀ ਤਿਕੋਨ ਇੱਥੇ।
****
ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਿੱਧਾ ਸਪਾਟ ਰਸਤਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਇਹ ਵਿੰਗ ਵਲਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਉਤੇ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆਸਰਾ ਨੇ ਉਹੀਓ ਨਿਥਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਸੂਝਵਾਨਾ ਦੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਤਲਾਸ਼ ਕੀਤੀ ਮੇਲਾ ਲੱਗਿਆ ਦੇਖਿਆ ਹਰ ਥਾਂ ਝਾਵਿਆਂ ਦਾ।
ਕਿਸੇ ਲਈ ਉਹ ਧੁੱਪਾਂ ਨਹੀਂ ਸਿਰਜ ਸਕਦੇ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇਰਹਿਣ ਜਿਹੜੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਦਾ




Converted from Satluj to Uni

ਗ਼ਜ਼ਲ nvan saal

ਗ਼ਜ਼ਲ
੍ਵਨਵਾਂ ਸ*ਾਲ
ਪ੍ਰਥਮ ਜਨਵਰੀ ਹੈ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਹੈ
ਦਸੰਬਰ ਵਿੱਚ ਪੁਛੂੰਗਾ ਕਿ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ।
**
ਤੇਰਾ ਦੁੱਖ ਜੋ ਸੁੱਖ ਬਣ ਹੀ ਚਲਆਿ ਸੀ ਉਹ ਵਛਿਡ਼ ਗਆਿ ਕ ਿਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੈ।

ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਰਸ਼ਿਤੇ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਨੱਿਘ ਦੇਣਗੇ ਨਾ ਤੋਡ਼ੀਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਅਜੇ ਸਆਿਲ ਹੈ ।
ਭੁਲੇਖਾ ਹੈ ਐਵੇਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਤੁਰਨ ਦਾ ਵੀ ਜੋ ਬੁੱਢਾ ਸੀ ਕੱਲ• ਅੱਜ ਉਹੀਓ ਬਾਲ ਹੈ।
ਸੱਭ ਕਹੰਿਦੇ ਨੇ ਸੱਚਾ ਸੌਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਆਖਰਿ ਵੇਚਣਾ ਤਾਂ ਸੱਭ ਨੇ ਹੀ ਮਾਲ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਗੁਆਚੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਲੱਭਣਾ ਹੈ ਕੀ ਅਜੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਹੀ ਭਾਲ ਹੈ।
ਜੋ ਕਹੰਿਦਾ ਸੀ ਰਹਬਿਰ ਵਕਤ ਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਵੇਂ ਦੇਖੀਂ ਉਹ ਵੀ ਡਗਿਆਿ ਚੁਫਾਲ ਹੈ।
ਸੋਚੀਂ ਵਛਿਡ਼ ਗਏ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੰਿਨੇ ਸਾਥੀ ਤੇਰੇ ਤੁਰ ਰਹੇ ਨੇ ਕੰਿਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਾਲ ਹੈ।
ਦਲਿ ਤੇਰਾ ਪੱਥਰ ਬਣ ਗਆਿ ਹੈ ਕ ਿਕੋਈ,ਫੁੱਲਾਂ ਜਹਾ ਅਜੇ ਸਹਕਿਦਾ ਖਆਿਲ ਹੈ।
ਵਧਦੀ ਭੀਡ਼ @ਚ ਢੱਿਲੋਂ ਇਕਲਾਪਾ ਭੋਗਦੇ ਇਹ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਸਮੇਂ ਦੀ ਕੋਈ ਚਾਲ ਹੈ।****