ਤਨ ਬਚਾਨੇ ਚਲੇ ਥੇ ਕਿ ਮਨ ਖੋ ਗਿਆ । ਏਕ ਮਾਟੀ ਕੇ ਪੀਛੇ ਰਤਨ ਖੋ ਗਿਆ।

ਆਕਰਨ ਵਿਖੋ ਗਿਆ-----
ਤਨ ਬਚਾਨੇ ਚਲੇ ਥੇ ਕਿ ਮਨ ਖੋ ਗਿਆ । ਏਕ ਮਾਟੀ ਕੇ ਪੀਛੇ ਰਤਨ ਖੋ ਗਿਆ।
ਦੋਸਤੀ ਕਾ ਸਭੀ ਖਾ ਚੁਕੇ ਜਬ ਵਿਆਜ ਤਬ ਪਤਾ ਯੇ ਚਲਾ ਮੂਲਧਨ ਖੋ ਗਿਆ।
ਹਮ ਨੇ ਪੜ• ਕਰ ਜਿਸੇ ਪਿਆਰ ਸੀਖਾ ਕਭੀ ਏਕ ਗਲਤੀ ਸੇ ਵੋਹ ਵਿਆਕਰਨ ਖੋ ਗਿਆ।
** ਨਾ ਬਿਜਲੀ ਹੈ , ਨਾ ਬਾਬੂ ਹੈ, ਨਾ ਅਫਸਰ ਹੈ ਨਾ ਚਪਰਾਸੀ
ਜੋ ਬੈਠੇ ਹੈਂ ਦਫਤਰ ਮੇ ਸਭ ਐਤਵਾਰ ਬੈਠੇ ਹੈਂ।
*ਯੇ ਵਹਿਮ ਥਾ ਮੁਝੇ ਕਿ ਵੋਹ ਭੂਲ ਚੁਕਾ ਹੋਗਾ
ਮਗਰ ਮਿਲਾ ਤੋ ਵੋਹ ਮੇਰੀ ਹੀ ਤਰਹ ਵਿਆਕਲ ਥਾ।
**ਵੋਹ ਜਬਰ ਭੀ ਦੇਖਾ ਹੈ ਤਾਰੀਖ ਕੀ ਨਜ਼ਰੋਂ ਨੇ ,ਲਮਹੋਂ ਨੇ ਖ਼ਤਾ ਕੀ ਥੀ ਸਦੀਉਂ ਨੇ ਸਜਾ ਪਾਈ।
*ਇਨਹੀ ਪਥਰੋਂ ਪੇ ਚਲ ਕਰ ਆ ਸਕੋ ਤੋ ਆ ਜਾਓ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕੇ ਰਾਸਤੇ ਮੇ ਕੋਈ ਕਹਿਕਸ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।
*ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਕੀ ਹਕੀਕਤ ਮੇਰੇ ਆਂਸੂਉਂ ਸੇ ਪੂਛੋ ਮੇਰਾ ਮਜਲਿਸੀ ਤਬੱਸਮ ਮੇਰਾ ਤਰਜਮਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਜੋ ਕਭੀ ਰਾਤੋਂ ਕੋ ਸਿਤਾਰੇ ਤੋੜਤੇ ਥੇ ਉਨਹੀ ਕੇ ਹਾਥੋਂ ਆਜ ਟੂਟਾ ਹੂਆ ਆਸਮਾ ਹੈ।
*ਬੇਬਸੀ ਅਪਨੀ ਕਭੀ ਯੂੰ ਭੀ ਸਜਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਹਮ। ਔਰ ਭੀ ਘਰ ਕੋ ਕਰੀਨੇ ਸੇ ਸਜਾ ਦੇਤੇ ਹੈ ਹਮ।
ਜਬ ਦੀਵਾਰੋਂ ਕਾ ਬਦਨ ਹਰ ਲਮਸ ਪਰ ਭੁਰਨੇ ਲਗੇ,ਦਰ ਦੀਵਾਰੋਂ ਪਰ ਨਏ ਪਰਦੇ ਲਗਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਹਮ।
*ਅਬ ਬਸਾਇਆ ਜਾਏਗਾ ਯੇ ਦੇਵਤਾਉਂ ਕਾ ਨਗਰ ਔਰ ਮਾਰੇ ਜਾਏਂਗੇ ਜਾ ਭੀ ਜਹਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ,
ਹੈ ਕਹੀਂ ਸੰਗੀਨ ਕਾ ਪਹਿਰਾ ਕਹੀਂ ਚਾਕੂ ਕਾ ਡਰ ਹਮ ਘਰੋਂ ਮੇ ਕੈਦ ਜਾਂ ਲੂਟੇ ਹੂਏ ਸਾਮਾਨ ਹੈਂ।*
*ਹਮਕੇ ਤਾਜ਼ੀ ਹਵਾ ਕਹੀਂ ਨਾ ਮਿਲੀ ਪੂਛ ਆਏ ਹਮ ਸਭੀ ਦੁਕਾਨੋ ਮੇ
੍ਰਬੰਦ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਕਰ ਦੀਆ ਜੀਨਾ ਜੈਸੇ ਹੜਤਾਲ ਹੋ ਕਾਰਖਾਨੋ ਮੇ।
**ਬਾੜ• ਫਿਰ ਆਏਗੀ ਬਸਤੀ ਡੂਬ ਜਾਏਗੀ ਤੇਰੀ ਮੂਕ ਕਬ ਤਲਕ ਦੇਖੇਗਾ ਖਤਰੇ ਕਾ ਨਿਸ਼ਾਨ।
*ਰੰਕ ਹੋਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਹੋਗਾ। ਏਕ ਦਿਨ ਵਕਤ ਕਾ ਯੇ ਆਮ ਤਕਾਜ਼ਾ ਹੋਗਾ।
*ਕਿਉਂ ਮਹਾਜਨ ਕੀ ਆਂਖ ਹੈ ਹਮ ਪਰ ਹਮ ਕੋਈ ਸੂਦ ਕੀ ਰਕਮ ਤੋ ਨਹੀਂ।
*ਵੋਹ ਮੁਝੇ ਦੇਖ ਕੇ ਕਹਿਦੇਂ ਕਿ ਕਹੀਂ ਦੇਖਾ ਹੈ ਹੋ ਮਗਰ ਯੇ ਭੀ ਤਮਾਸ਼ਾ ਤੋ ਸ਼ਰੇਆਮ ਨਾ ਹੋ।
*ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਮਾਲ ਸਜਾਏ ਸਭ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇ ਆ ਬੈਠੇ ਕੋਈ ਇਸੇ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਆਖੇ
ਕੋਈ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਹੇ।
ਕਿਸ ਕਿਸ ਕੇ ਆਗੇ ਹਮ ਦੁਖੜਾ ਰੋਏ, ਛੋੜੋ ਯਾਰ ਏਕ ਬਾਤ ਕੋ ਆਖਿਰ ਕੋਈ ਬੋਲੋ ਕਿਤਨੀ ਬਾਰ ਕਹੇ।
• ਵਕਤ ਕਾਟੇ ਸੇ ਨਾ ਕਟਤਾ ਥਾ ਮਗਰ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੇ
ਸੀਖਲੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਖ਼ੁਦ ਕੇ ਸੁਨਾਨੀ ਹਮ ਨੇ।


Converted

***ਖ਼ਲੂਸ ਗਿਆ ਬੱਸ ਇਕ ਮੁਕਾਲਮਾ ਬਣ ਕੇ

***ਖ਼ਲੂਸ ਗਿਆ ਬੱਸ ਇਕ ਮੁਕਾਲਮਾ ਬਣ ਕੇ
ਹਜ਼ੂਰ ਕੈਸੇ ਹੈਂ? ਆਲੀ-ਜਨਾਬ ਕੈਸੇ ਹੈਂ?
***ਜੱਗ ਰਚਨਾ ਸਭ ਸੱਚ ਹੈ ,ਝੂਠ ਨਾ ਇਸਦੇ ਗੀਤ-----ਅਮਰਜੀਤ ਢਿਲੋਂ15ਅਪ੍ਰੈਲ
ਮੌਤ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪੂਰਕ ਹੈ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਅਟੱਲ ਸਚਾਈ।
ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਝੂਠ ਅਤੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਸੱਚ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨੇ ਭਗੌੜੇ ਭਾਈ।
ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਪਦਾਰਥਕ ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਿਰਫ ਪਦਾਰਥਕ ਚਾਨਣ ਹੀ
ਉਥੇ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਗੈਰ-ਪਦਾਰਥਕ ਮੌਤ ਵੀ ਚਾਨਣ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਹੈ
Êਪਰ ਕੁਝ ਚਾਲਾਕ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲੁਟਣ ਲਈ ਗੁੰਦੀ ਹੋਈ ਗੋਂਦ ਹੈ।
Àਹ ਕਲਪਿਤ ਰੱਬ, ਅਗਲਾ ਪਿਛਲਾ ਜਨਮ,ਸੁਰਗ, ਨਰਕ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਨੇ
ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਡਰਾਵੇ।
ਅਸਲ ਵਿਚ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਅਣਹੋਈਆਂ ਚੀਜਾਂ ਅਤੇਨਿਰੇ ਹੀ ਛਲਾਵੇ।
ਇਹ ਜੱਗ ਰਚਨਾ ਸਭ ਸੱਚ ਹੈ ਝੂਠ ਨਾ ਇਸਦੇ ਗੀਤ।
ਇਹ ਰਚਨਾ ਇੰਜ ਥਿਰ ਰਹੇਗੀ ਅਸੀਂ ਜਾਵਾਂਗੇ ਬੀਤ।
ਅਸੀਂ ਵੀ ਹੈ ਮਰ ਜਾਵਣਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਔਲਾਦ ਅਸਾਡੀ ਪੁਟੇਗੀ ਫਿਰ ਅਗੇ ਹੋਰ ਪੁਲਾਂਘ।ਿਜ਼ੰਦਗੀ ਖਤਮ ਨਾ ਹੋਂਵਦੀ ਲੱਗਣ
ਨਹੀਂ ਬਰੇਕ। ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਬੀਜ ਹਜਾਰ ਦੇਹ ਬਦਲੇ ਰੰਗ ਅਨੇਕ।
ਪੀੜ•ੀ ਦਰ ਪੀੜ•ੀ ਸਦਾ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲੇ ਰੰਗ।ਪਹਿਲੀ ਪੀੜ•ੀ ਰਹੇਗੀ ਅਗਲੀ ਪੀੜ•ੀ ਸੰਗ।
ਦਾਦਾ ਮੇਰੇ ਪਿਓ 'ਚ ਸੀ , ਮਾਂ ਪਿਓ ਮੇਰੇ ਵਿਚ। ਏਦਾਂ ਹੀ ਪੁੱਤ ਪੋਤਰੇ ਮੈਨੂੰ ਲੈਣਗੇ ਖਿੱਚ।
ਨੈਣ , ਨਕਸ਼ ,ਆਵਾਜ਼ ਸਭ ਇੰਜ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ਕਾਇਮ। ਮਨ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਮਿਟਾ ਦਿਓ ਮੌਤ ਸ਼ਬਦ
ਦਾ ਵਹਿਮ।
ਭਾਵੀ, ਕਿਸਮਤ , ਜੋਤਿਸ਼ਾਂ , ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਦੀ ਬਾਤ। ਧਰਮਰਾਜ ਯਮਦੂਤ ਸਭ
ਬਿਨ ਬਾਦਲ ਬਰਸਾਤ।
ਜਗ ਰਚਨਾ ਸਭ ਸਚ ਹੈ ਜਾਣ ਲੈ ਬੰਦਿਆ ਜਾਣ। ਇਸ ਰੰਗਲੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਨਿਰਭੈ ਹੋਕੇ ਮਾਣ।












3

2





Converted

ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ—।

--***ਨਜ਼ਮ



ਅਮਰਜੀਤ ਢਿਲੋਂ(12ਅਪ੍ਰੈਲ 2011)







ਮਾਰਚ ਉਨੀ ਸੌ ਇਕਤੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਉਨੀ ਸੌ ਗਿਆਰਾਂ



ਨਾਹਰੇਬਾਜ ਹੋਣ ਸੈਂਕੜੇ, ਲੱਖਾਂ ਜਾਂ ਹਜਾਰਾਂ --



ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ—।



ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਜੰਗਾਲਣ ਅਤੇ ਖੁੰਢੀ ਕਰਨ ਜਾਣਦੀ ਹੈ



ਇਸ ਲਈ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਹਲੀ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਦੀ ਹੈ।



Ðਰੂਪ ਬਦਲ ਕੇ ਉਹ ਕਰਦੀ ਹੈ ਰਾਜ, ਜਨਤਾ-ਜਨਾਰਧਨ ਘੱਟਾ ਛਾਣਦੀ ਹੈ।



ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਨਾਮ ਜਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਭਾਣਾ ਮਨਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਬਾਬੇ



ਡੇਰੇ ,ਮੰਦਰ ,ਮਸੀਤਾਂ ,ਗਿਰਜੇ ਤੇ ਕਾਅਬੇ।



ਜੰਤਾ ਰੁਝੀ ਵਿਚ ਔਲੀਏ ਤੇ ਅਉਤਾਰਾਂ--ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।



੍ਰਬੁੱਧ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣਾ ਵੀ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ,ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣਾ ਵੀ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ।



ਮਾਰਕਸ , ਚੀ ਗਵੇਰਾ ਤੇ ਲੈਨਿਨ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਹੈ ਕਿੱਦਾਂ ਦਬਾਉਣਾ ਵੀ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ



ਡਾਰਵਿਨ ,ਗਲੈਲੀਓ ਦੀਆਂ ਹੋਣ ਲਲਕਾਰਾਂ-ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।



ਅਸੀਂ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਹਾਂ ਪਿਲਾਉਂਦੇ ,ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਵਿਹਲੜਾਂ ਨੂੰ ਚੜ•ਾਉਂਦੇ।



ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਆਖੇ ਹਾਂ ਵੋਟਾਂ ਵੀ ਪਾਉਂਦੇ,-ਮੱਤ(ਵੋਟ) ਆਪਣੀ ਦਾ ਹਾਂ ਮੁੱਲ ਚਾਹੁੰਦੇ।



ਸ਼ਰੇਆਮ ਮੱਤ ਵੇਚੀਏ ਵਿਚ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ,ਇਸੇ ਲਈ ਬੁਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।



ਨਾਵਾਂ 'ਚ ਕੀ ਹੈ ਲਹੂ ਦਾ ਇਕੋ ਸਵਾਦ ਰਹਿਣਾ,ਤਖਤ ਫਾਂਸੀ ਉਹੀ ,ਬਦਲਦਾ ਜਲਾਦ ਰਹਿਣਾ।



ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਸੋਚ ਹੈ ਇਹ ਖੁੰਢੀ ਅਸਾਡੀ ਇਹ ਚਮਨ ਹੈ ਏਦਾਂ ਹੀ ਬਰਬਾਦ ਰਹਿਣਾ .।



ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਢਿਲੋਂ ਫੋਕੀਆਂ ਨੇ ਟਾਹਰਾਂ, ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੂੰ



ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ--------।

ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱੋਟਾ ,ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ ਓਇ---------------------------------

*****ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱੋਟਾ ,ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ ਓਇ---------------------------------
Êਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ ਓਇ, ਰੋਂਦੀ ਮਾਤਾ ਧਰਤੀ ਹੈ ਅੱਜ ਬੁਰੇ ਹਾਲ ਓਇ—
ਸਾਰੀ ਸਾਫ ਹਵਾ ਅਜ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ , ਮੋਈ ਖਾਦ ਨਾਲ ਜਿਉਂਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਮਰ ਗਈ।
ਮਿੱਤਰ ਗੰਡੋਇਆਂ ਦਾ ਪੈ ਚਲਿਆ ਹੈ ਕਾਲ ਓਇ—ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ---
*ਜਲਵਾਯੂ ਵਿਚ ਵੀ ਨੇ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਰੇਹਾਂ ਵਸੀਆਂ, ਧਰਤੀ ਦੇ ਕਣ ਕਣ ਵਿਚ ਤੇਹਾਂ ਵਸੀਆਂ
ਪਾਣੀ ਦੂਰ ਭੱਜੀ ਜਾਵੇ ਥੱਲੇ ਹਰ ਸਾਲ ਓਇ , ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ---
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਿਹਾ ਕਦੇ ਛਪੜਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਸੀ, ਜ਼ਹਿਰ ਰਹਿਤ ਅੰਨ ਦੀ ਅਲੱਗ ਹੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ।
ਹੁਣ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਵਗਦੇ ਨੇ ਖਾਲ ਓਇ , ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ---
ਜਿਹੜੇ ਪੁੱਤ ਮਾਤਾ ਤਾਈਂ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਲਾਉਂਦੇ ਨੇ , ਸਮੇ ਆਏ ਤਾਂ ਉੁਹ ਕਪੁੱਤ ਹੀ ਕਹਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਰੁਆ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਹੋਵੇਂਗਾ ਬੇਹਾਲ ਓਇ—ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ –
ਨਿਪੁੰਸਕ ਬੀ ਟੀ ਬੀਜ ਅਜ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਜੋੜਤੇ,ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਦੇਸੀ ਬੀਜ ਨੇ ਵਿਛੋੜਤੇ
ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਨ ਸਕੇ ਲਾਲ ਓਇ-ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ—
ਬਰਖਾ 'ਚ ਡੱਡੂ ਹੁਣ ਗੜੈਂ ਗੜੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਚੀਚ ਵਹੁਟੀਆਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਨਹੀਂਓ ਭਰਦੇ
ਜਿਹਨਾਂ ਤਾਈਂ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਸੀਗੇ ਬਾਲ ਓਇ, ਪਗੜੋ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ---
ਜ਼ਹਿਰ ਬੀਜਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂਜ਼ਹਿਰ ਖਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਕੈਂਸਰ ਜਿਹੇ ਰੋਗ ਪਿੰਡੇ 'ਤੇ ਹੰਢਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਖਾ ਗਏ ਮੁਨਾਫਾ ਤੇਰਾ ਨਵੇਂ ਹਸਪਤਾਲ ਓਇ, ਕਿਰਤ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ----
ਸੋਚਦੈਂ ਕਮਾਈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕਰਂੀ ਜਾਵੇਂ ਤੂੰ! ਪਰ ਬਹੁਕੌਮੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਂੀ ਜਾਵੇਂ ਤੂੰ।
ਆਪਣੀ ਗੁਲਾਮੀ ਦਾ ਤੂੰ ਬੁਣੀ ਜਾਵੇਂ ਜਾਲ ਓਇ, ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ----
ਕਰਤਾ ਪਲੀਤ ਪੌਣ ਗੁਰੂ, ਪਿਤਾ ਪਾਣੀ ਨੂੰ,ਉਤੋਂ ਉਤੋਂ ਮੱਥੇ ਟੇਕੀਂ ਜਾਵੇਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ।
ਤਾਹੀਏਂ ਢਿਲੋਂ ਕੁਦਰਤ ਲਿਆਉਦੀ ਏ ਭੂਚਾਲ ਓਇ,ਪਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ
ਧਰਤੀ ਸੰਭਾਲ ਓਇ, ਰੋਂਦੀ ਮਾਤਾ ਧਰਤੀ ਹੈ ਅਜ ਬੁਰੇ ਹਾਲ ਓਇ------------

तनहा कर गया.........

तनहा कर गया.........
घूरता था मैं फ़ज़ा में तो सजी थीं महफिलें

मेरा आँखों का झपकना मुझ को तनहा कर गया.........

न जाने क्या बात

न जाने क्या बात छलकती ही मेरी आँखों से

के हर शख्स मुझे आज़माना चाहता है....??

तेरी आँखों में दिखाई देती है उजड़ी हुई मुहब्बत

तू आज़माइश से नहीं ...नुमाइश से डरता होगा...!!..